Wedstrijd met 2 gezichten. Was echt mega gaaf om een marathon te doen. De eerste 2 ronden waren bijna 'vliegen'. Ik zat in de kopgroep mee en het verliep echt perfect. Bij een demarrage aan het einde van de 2de ronde, ontstond een gat voor mij, wilde het dicht knallen en dat lukte. Plotseling bovenaan de klim schoot ik volledig in de kramp. Dan is 30 km ineens nog best ver. Heb heel lang nog zelf tempo kunnen blijven rijden en best flink door de kramp heen kunnen beuken. Tussen de laatste 10 naar 5 km voor de finish, stond ik werkelijk geparkeerd. Soms gewoon moeten stoppen zo verschrikkelijke kramp had ik en kon geen kant meer op. Daar baal ik wel enorm van, het ging zo goed en was zo mooi en dan sluit je het zo af. Wordt je op het laatst allemaal ingehaald, maar toch nog P 12 behaald van de bijna 200 deelnemers.
